Moederschap: gids of hindernis?

 Gids of hindernis?

We stonden bij de bushalte, na weken thuisonderwijs. De kinderen mochten weer naar school. We brachten ze naar het opstappunt van de schoolbus. Moeders met hun kinderen. We zwaaiden onze kinderen na en gingen weer naar huis. Thuis was het stil. Eindelijk weer even tijd voor mezelf… En ik dacht aan de achterliggende periode van thuisonderwijs. Acht weken lang hadden we de kinderen thuis gehad. Dag in dag uit waren ze in onze buurt. Het was intensief, het schoolwerk, het huishouden, de aandacht verdelen. Het kostte af en toe best wat zelfverloochening om andere dingen op de tweede plaats te zetten. Maar we hadden veel tijd om met hen door te brengen. Hoe hebben we die tijd besteed?

Laat de kinderen tot Mij komen

We hebben als moeders een verantwoordelijke taak ten opzichte van de kinderen die ons zijn toevertrouwd. Het is onze roeping om onze kinderen  op te voeden tot Gods eer. Zeker, bekering en geloof zijn gaven van de Heilige Geest. Tegelijkertijd doet dat niets af van onze roeping om onze kinderen tot Christus te brengen, zoals de moeders in het nieuwe Testament. De Heilige Geest kan en wil de christelijke opvoeding immers gebruiken als middel. Jezus sprak Zelf in Lukas 18: 16: ‘laat de kinderen tot Mij komen, en verhindert hen niet want derzulken is het Koninkrijk Gods’. Ik las in dit verband een stukje van John Willison, in een boekje voor moeders, hij schrijft: ‘Moeders, kinderen zijn in hun jonge jaren de meeste tijd onder uw hoede. U heeft het meest gelegenheid om hen te onderwijzen in het kennen van God, het liefhebben van Christus en het haten van de zonde. De indrukken die zij van u ontvangen, blijven hun doorgaans bij in hun verdere leven. Daarom, als uw eigen ziel en de zielen van uw kinderen u lief zijn, verwaarloos dan niet de mogelijkheid die God u geeft’. Het hield mij een spiegel voor toen ik dit las, want hoe breng ik de tijd met mijn kinderen door? Benut ik elke kans om met hen te spreken over het belangrijkste in hun leven? 

Verhindert ze niet

Wat een opdracht ligt er voor moeders, opvoeders en voor allen die op een andere manier kinderen in aanraking brengen met het Woord van God. Een opdracht die we nooit in eigen kracht kunnen uitvoeren. Maar ook een roeping waarvoor God Zelf alles wil geven wat nodig is. In Psalm 81 staat: ‘Doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen’. Deze belofte wijst ons de weg hoe we deze opdracht kunnen uitvoeren. Door dagelijks te bidden, allereerst voor onze eigen bekering, maar ook voor onze kinderen. Robert Murray McCheyne schrijft in het eerder aangehaalde boekje het volgende: ‘Ouders, werk aan de zielen van uw kinderen van hun vroegste jeugd af. Bid voor hen eer zij geboren zijn. Zeg niet als zij klein zijn dat zij te jong zijn en dat zij de dingen niet kunnen begrijpen. Ook voor uw kinderen geldt: ‘De mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen’. 

Laten wij onze kinderen niet in de weg staan (zoals de discipelen). Door alleen bezig te zijn met de dingen van dit aardse leven, of hun nooit te wijzen op de noodzaak én mogelijkheid van bekering en geloof. Maar laten we hen wijzen op de gewilligheid van Christus om zondaren zalig te maken, en hen aansporen om Hem te zoeken. In biddend opzien tot God; dat Hij ons daarin zegenen zal en Zijn Geest zal geven in hun harten!